Laai die PDF weergawe hier af (om maklik uit te druk of per e-pos aan te stuur):

 AGS Pastorale Brief 1ste Kwartaal 2024

AGS Familie,

Vir die 2024 Bemagtiging Besoeke het die Nasionale Ampsdraers gelei gevoel om voort te gaan met die fokus op wie ons is en hoe ons in 2024 as Heilige Gees vervulde mense en Kerk moet leef. Hierdie keer met die fokus op die gawes van die Heilige Gees. Dit is gebaseer op 2 Timoteus 1: 6 (AFR’83) “Om hierdie rede herinner ek jou daaraan dat jy die genadegawe wat God jou gegee het toe ek jou die hande opgelê het, soos ‘n vuur moet aanblaas.” 2 Timothy 1: 6 (NIV) “…Fan into flame the git of God, which is in you…” – ons deel oor die geestelike gawes, gesonde lering, ons getuienis en eenheid. In hierdie Pastorale Brief brei ons meer uit oor elke onderwerp. Ek vertrou dat dit jou sal seën!

In die bruisende tapisserie van die lewe staan eenheid as ‘n baken van goddelike genade, ‘n gawe wat deur die hande van God aan die mensdom geskenk is. Hierdie kosbare gawe is egter nie passief nie; dit vereis ons aktiewe deelname om dit aan die brand te steek, om dit uit die smeulende kole van ons harte aan te blaas. Geïnspireer deur die woorde van 2 Timoteus 1:6, delf ons in die kern van hierdie goddelike mandaat – om die eenheid wat ons as volgelinge van Jesus Christus saambind, te koester en te beskerm. In Romeine 12:16 (NLV) sê Paulus: “Konsentreer op dit wat onderlinge eensgesindheid bevorder….” En in Filippense 2:2 (NLV) “Maak my dan nou heeltemal bly deur eensgesind te wees -één in liefde, één in hart en één in doel.”

Eenheid is nie toevallig nie, maar ‘n doelbewuste en deurlopende strewe. Dit noodsaak ons gesamentlike pogings om harmonie, eensgesindheid en liefde onder mekaar te bevorder. Hierdie gedeelde verantwoordelikheid vereis ons waaksaamheid, aangevuur deur die krag van die Heilige Gees, en prakties uitgevoer deur dade van liefde en selfdissipline.

“Eenheid is nie toevallig nie, maar ‘n doelbewuste en deurlopende strewe. Dit noodsaak ons gesamentlike pogings om harmonie, eensgesindheid en liefde onder mekaar te bevorder.”

As ons in die Bybelse grondslag van eenheid delf, vind ons Jesus se aangrypende gebed in Johannes 17, waar Hy die Vader vra vir eenheid onder Sy volgelinge. Hier sien Jesus ‘n sigbare eenheid wat dien as ‘n getuienis vir die wêreld, ‘n eenheid wat in ons woorde en dade manifesteer. Verder verduidelik 1 Johannes 1:7 die intrinsieke verband tussen gemeenskap met medegelowiges en gemeenskap met God en beklemtoon die belangrikheid van interpersoonlike verhoudings in die koestering van eenheid.

Efesiërs 4:1-6 eggo hierdie oproep tot eenheid en spoor ons aan om te lewe op ‘n manier wat by ons goddelike roeping pas. Hierdie eenheid, gewortel in die Heilige Gees, vereis ons aktiewe bewaring deur vrede en wedersydse respek. As lede van Christus se liggaam is ons in ‘n noue verbintenis met mekaar, en dra ons elkeen by tot die tapisserie van eenheid deur die genade wat aan ons geskenk is.

“Sagmoedigheid en geduld verryk hierdie tapisserie verder en bevorder ‘n omgewing van vriendelikheid en uithouvermoë te midde van diversiteit en verskille.”

Die bereiking en verdieping van eenheid is nie bloot ‘n oppervlakkige strewe nie, maar ‘n voortdurende transformasie van die hart. In Filippense 2:2-4 (NLV) sê Paulus: “Maak my dan nou heeltemal bly deur eensgesind te wees – één in liefde, één in hart en één in doel. Moet niks uit selfsug doen of om daarmee te spog nie. Wees eerder nederig deur van medegelowiges meer te dink as van jouself. Julle moenie net elkeen na sy eie belange omsien nie, maar ook na mekaar se belange.” Hy beskryf die middele waardeur eenheid gekweek word – deur nederigheid, sagmoedigheid en geduld. Nederigheid, nie as teken van swakheid nie, maar as ‘n erkenning van ons ware posisie voor God, dien as die hoeksteen van eenheid. Sagmoedigheid en geduld verryk hierdie tapisserie verder en bevorder ‘n omgewing van vriendelikheid en uithouvermoë te midde van diversiteit en verskille.

In ons reis na eenheid word ons geroep om selfsugtige ambisies en ydele verwaandhede te bowe te gaan en ‘n gesindheid van diensbaarheid en onbaatsugtigheid te omhels. Efesiërs 4:2 beklemtoon die deugde van nederigheid en sagmoedigheid, eienskappe wat ‘n voorbeeld is van ons identiteit as kinders van God. Dit is deur die kweek van hierdie deugde dat ons die eenheid van die Gees handhaaf en enige moontlike verdeeldheid wat die liggaam van Christus kan versplinter sal oorbrug.

Ten slotte resoneer die mandaat om die gawe van eenheid aan te wakker met dringendheid en doelgerigtheid in ons onstuimige wêreld. Dit roep ons op om hindernisse van verdeeldheid te oorskry en die rykdom van diversiteit in die liggaam van Christus te omhels. Terwyl ons hierdie reis voortsit, laat ons onsself verbind tot nederigheid, sagmoedigheid en geduld, deugde wat lewe in ons eenheid blaas. Laat ons katalisators van verandering wees en die vlam van eenheid met vurige ywer en onwrikbare toewyding aanblaas. In ons eenheid lê die transformerende krag om van die liefde van Christus te getuig en die wêreld in die omhelsing van sy genade in te trek.

In 2 Timoteus 1:6-7 staan daar: “Jy onthou mos dat God jou ‘n baie spesiale gawe gegee het toe ek my hande op jou gelê het. Maak seker dat daardie gawe net al hoe sterker word. Die Heilige Gees, wat deur God aan ons gegee is, is nie lafhartig nie, maar sterk. Hy maak ons sterk, gee vir ons liefde vir ander en help ons om nie verkeerde dinge te doen nie.” (Die Boodskap) en “Dit is waarom ek jou daaraan herinner om die geestelike gawe, wat God jou gegee het toe ek jou die hande opgelê het, soos ‘n vuur aan te blaas. Want God het ons nie ‘n gees van lafhartigheid gegee nie, maar van krag, liefde en selfbeheersing” (Nuwe Lewende Vertaling).

Paulus verduidelik die rede vir die gawes in 1 Korintiërs 12:5-7: “Elkeen van ons ontvang ‘n manifestasie van die Gees om die gemeente te bevoordeel.” Die druk van die lewe kan sy tol eis op die manifestasie van die gawes. Hoekom Timoteus hierdie herinnering aan sy ordening en die vertroue in die gawes wat hy ontvang het nodig gehad het, is nie duidelik nie. Dit blyk dat Timoteus bang, moeg en onseker geword het ten opsigte van sy roeping – asof sy gees besig was om te sink. Dus het Paulus ‘n sterk woord geskryf om Timoteus aan te moedig. Paulus spoor hom aan om dapper, kragtig en skaamteloos (“bold”) te wees.

Wanneer ons mense toelaat om ons te intimideer, neutraliseer ons ons doeltreffendheid vir God. Die krag van die Heilige Gees help ons om ons vrees vir wat sommige aan ons mag sê of doen te oorkom, sodat ons God se werk kan voortsit.

Paulus moedig Timoteus aan om te volhard aangesien die Heilige Gees saam met hom sal gaan en hom krag sal gee. Paulus herinner hom aan sy geloof en hoe hy tot hierdie geloof gebring is. Paulus het in wese vir Timoteus gesê: Ek onthou jou opregte geloof Timoteus, die geloof wat eerste in jou ouma Lois geleef het. . En jou ouma wat dit aan Eunice jou moeder oorgegee het. Jou moeder wat in die geloof geleef het en wat dit weer aan jou oorgedra het, Timoteus. Kaleb het vir 45 jaar volgehou, ten spyte van die teleurstelling om nie die beloofde land te besit nie as gevolg van die vrees van sy 10 broers -en het die beloofde land binnegegaan (Josua 14:10).

Paulus verwoord ‘n belangrike beginsel in hierdie teks naamlik dat die verantwoordelikheid om die genadegawes aan te blaas en aan die brand te hou, by die ontvanger van die gawe berus. Ons het die heilige plig om die genadegawes wat aan ons toevertrou is te bewaar en ten volle te benut soos dit bedoel is deur die Gewer.

Niemand kan jou genadegawe of daardie vuur in jou aanblaas en aan die brand hou soos jy nie. Om die vlam aan te blaas vereis aksie – ons wag nie passief op een of ander eksterne krag om ons vlam aan te blaas nie. Ons bid aktief, ons aanbid en neem deel aan lofprysing om die vlam aan te blaas. Wanneer God vir jou ‘n visioen gee, wees voorbereid om getoets en beproef te word. Dit gaan heel waarskynlik vol uitdagings wees soos wat Paulus verklaar: “…ons worstel nie teen vlees en bloed nie”.

Dit is egter waar dat die gawes verwaarloos kan word, soos Paulus in 1 Timoteus 4 waarsku. Ons kan so gewoond raak aan die gawe dat dit net nog ‘n faset van ons lewe word, en ons dit sonder die nodige eerbied behandel. Om die “vlam aan te blaas” beskryf die aksie om die kole van ‘n sterwende vuur weer aan te blaas. Die opdrag is ‘n beroep op ‘n voortdurende, kragtige gebruik van sy (Timoteus) se geestelike gawes om die volle potensiaal daarvan te verwesenlik.

Die gawes moet voortdurend aangevul word met volgehoue ​​genade en krag van die Heilige Gees, want dit is nie bedoel om magteloos of nutteloos te word en in die doel daarvan te misluk nie. Om Timoteus se gawes weer aan te wakker vereis vurige gebed, gehoorsaamheid aan God se Woord en ‘n demonstrasie van ‘n aktiewe geloof soos Paulus gebid het en ervaar het in Filippense 1:19 en Efesiërs 3:16-21.

Ek bid dat elkeen van ons die gawe van God in ons sal aanblaas om in die geestelike terrein in 2024 te funksioneer. Mag ons toegerus en bemagtig wees om met groot ywer, buite en binne seisoen in 2024 te bedien om onsself as pastore en lidmate aan die brand te hou vir die Here – met olie in ons lampe totdat Jesus kom.

Die Heilige Gees speel ‘n belangrike rol in die bewaking en behoud van ‘n gesonde doktrine. Met die leiding van die Gees handhaaf ons die integriteit van die Evangelieboodskap sodat “…die woord van die waarheid suiwer verkondig (2 Timoteus 2:15)” word. So word daar beskerming gebied teen die infiltrasie van valse leringe en dwaalleer. Die Heilige Gees is die Gees van Waarheid en lei gelowiges in die volheid van die waarheid (Johannes 16:13). Die Heilige Gees stel ons in staat om God se Woord te verstaan ​​en toe te pas en bemagtig gelowiges om volgens gesonde leerstellings te lewe (1 Korintiërs 2:10).

“Hou vas aan die maatstaf van gesonde lering wat jy van my geleer het. En onthou om te lewe in die geloof en liefde wat jy in Christus Jesus het. Bewaar met die hulp van die Heilige Gees wat in ons woon, die kosbare skat wat aan jou toevertrou is.” (2 Timoteus 1:13-14; NLV) “Neem die woorde wat jy van my gehoor het, as voorbeeld van gesonde verkondiging en volg dit na in die geloof en liefde wat ons in Christus Jesus het. Wat aan jou toevertrou is, is goed. Bewaar dit deur die Heilige Gees wat in ons woon.” (2 Timoteus 1:13-14; AFR83).

God se geïnspireerde en geopenbaarde waarheid is Sy lewenskragtige openbaring. God het dinge voort- en tot stand gebring deur Sy kreatiewe asem. God se waarheid is “…nuttig om ons te onderrig, die verkeerde te weerlê, om ons tereg te wys en om die regte leefstyl by ons te kweek” (2 Timoteus 3:16; NLV). Petrus het gesê: “Here, na wie toe sal ons weggaan? U het die woorde wat ewige lewe gee” (Johannes 6:68; NLV). Die skat wat aan Timoteus toevertrou is moet bewaar word (1 Timoteus 6:20). ’n Skat of deposito was iets, byvoorbeeld geld of ’n graanoes, wat aan ’n ander toevertrou was vir veilige bewaring. So het die bewaring van gesonde leerstellings (beskryf as ‘n skat, ‘n waardevolle kommoditeit) ‘n heilige plig geword – aangesien dit beskerm moes word met die hulp wat deur die Heilige Gees verskaf word.

Patrone van gesonde leerstellings en algemene belydenisskrifte demonstreer omvattende leringe. In Hebreërs 6: 1-2 moedig die skrywer gelowiges aan om nie stil te staan “…by die eerste dinge wat aangaande Christus verkondig word nie, maar verder gaan na die volle inhoud van die boodskap.” – dus na ‘n meer volwasse lering. “Laat ons nou nie in die wegspringblokke bly sit deur vas te steek by die heel basiese dingetjies wat ons oor Christus geleer het nie. Kom ons praat ‘n bietjie oor dinge wat vir grootmense in die geloof bedoel is. Ons het nou al genoeg gepraat oor hoe ons dinge moet laat staan wat op die geestelike dood uitloop, of dat ons maar net op God moet vertrou. Ek gaan ook nie weer die doop of die handoplegging bespreek nie en nie weer ‘n keer vir julle vertel dat ons uit die dood lewendig gaan word of dat God die ongelowige mense gaan straf nie” (Hebreërs 6:1-2; Die Boodskap). In 1 Korintiërs 15: 3-5 deel Paulus die deurslaggewende elemente van Christus se dood, begrafnis, opstanding en verskynings. Verder, in 1 Timoteus 3:16, vertel Paulus van die algemene belydenis aangaande die verborgenheid van godsaligheid en Christologie.

Die boek Hebreërs beskryf ses onderwerpe wat kern belangrik is t.o.v. Christenskap: :

• • Bekering van dooie werke,
  • Geloof in God,
  • Instruksies oor die doop,
  • Handoplegging,
  • Opstanding van die dooies, en
  • Die Ewige oordeel.

Algemene belydenisskrifte en Geestelike liedere was noodsaaklike herinneringe aan die kernwaarhede van die Evangelie. Hierdie belydenisskrifte het gehelp om gelowiges te verenig en het ‘n duidelike en konsekwente getuienis verskaf van die lewensbelangrike leerstellings van ons geloof. “Want in die eerste plek het ek aan julle oorgelewer wat ek ook ontvang het, dat Christus vir ons sondes gesterf het volgens die Skrifte, en dat Hy begrawe is, en dat Hy op die derde dag opgewek is volgens die Skrifte, en dat Hy aan Céfas verskyn het, daarna aan die twaalf.” (1 Korintiërs 15:3-5). Paulus dui in vers 3 aan dat wat hy aan die Korintiërs oorgedra het, die tradisionele lofsang of algemene belydenis was. In 1 Timoteus 3:16 (NLV) skets Paulus die groot Christen lofsang/geloofsbelydenis wanneer hy sê: “Sonder enige twyfel is dít die geopenbaarde waarheid van ons geloof: Christus het as mens verskyn en is deur die Gees as regverdig bewys. Hy het aan engele verskyn en is aan die nasies verkondig. Hy is in die wêreld geglo en is opgeneem in heerlikheid”.

“Gesonde leerstellings verwys na die korrekte en akkurate onderrig van die Woord van God, wat noodsaaklik is vir die geestelike groei en welstand van gelowiges.”

2 Timoteus beklemtoon die belangrikheid daarvan om gesonde leerstellings met die hulp van die Heilige Gees getrou te bewaar. Gesonde leerstellings verwys na die korrekte en akkurate onderrig van die Woord van God, wat noodsaaklik is vir die geestelike groei en welstand van gelowiges. Ten slotte is die bewaking en behoud van gesonde leerstellings van uiterste belang vir die gesondheid en lewenskragtigheid van die Kerk. Deur gegrond te bly in die leringe van die Skrif en op die Heilige Gees te vertrou, kan ons die waarheid van die Evangelie getrou van een geslag na die volgende oordra.

Ons is ‘n Pinksterkerk wat in die herlewing van 1906 begin en die kus van Suid-Afrika in 1908 bereik het toe John G. Lake na Suid-Afrika gekom en die Evangelie verkondig het. Hy het die boodskap verkondig dat ons die doop in die Heilige Gees kan ontvang, in tale kan praat en bemagtig kan word om ‘n verskil in ons wêreld te maak. Ek glo dat ons nou, meer as ooit tevore, ‘n roeping het om ‘n stem in ons nasie te wees.

Die skrifgedeelte wat ek vandag met julle wil deel, kom uit 2 Timoteus 1:8 (AFR83): “Jy moenie skaam wees om die boodskap van die Here te verkondig nie; en moet jou ook nie skaam vir my wat om sy ontwil ‘n gevangene is nie. Inteendeel, dra jou deel van die ontberings vir die evangelie met die krag wat God jou gee.” Elkeen van ons het ‘n getuienis. Daardie getuienis het sy vertrekpunt in ‘n ontmoeting met God. Vir elkeen van ons was daar ‘n oomblik in tyd toe ek en jy ‘n aanraking van God ervaar het, ‘n woord van God, ‘n teenwoordigheid waar ons geweet het dat wat nou gebeur het bonatuurlik was. Ek wil hê jy moet teruggaan in jou gedagtes na daardie oomblik. Wanneer was dit? Wat was die omstandighede in jou lewe? Waar het dit gebeur? Wie was teenwoordig? Kan jy nog die ervaring onthou toe jy die woorde uitgespreek het: “Here Jesus, ek aanvaar U as my persoonlike Here en Verlosser”.

Ongelukkig is dit ‘n feit dat ons mettertyd gewoond raak aan die nuwe lewe in Jesus en dat ons nie so bewus is van hierdie wonderwerk in ons lewe nie. Om ‘n kind van God genoem te word, word “normaal” en die nuutheid van ons verhouding neem af as daar nie konstante groei in ons verhouding met God is nie. Petrus skryf in 1 Petrus 3:15 (AFR83): “In julle harte moet daar net heilige eerbied wees vir Christus die Here. Wees altyd gereed om ‘n antwoord te gee aan elkeen wat van julle ‘n verduideliking eis oor die hoop wat in julle lewe.” Petrus moedig ons aan om altyd bereid te wees om ons storie te vertel. Waarom is ons hoopvol in ‘n wêreld sonder hoop? Hoekom word ons gevul met dankbaarheid en nie wanhoop as ons om ons kyk nie? Ken en ervaar die mense rondom ons die nuwe lewe wat in ons is?

Toe die AGS begin het, het die kerk binne ‘n kort tydperk in grootte verdubbel – tussen 1921 en 1926 het hierdie verdubbeling plaasgevind. Teen 1926 was die AGS een van die 12 grootste denominasies in Suid-Afrika (Let the Fire Fall; bl.103). Die aantal gemeentes het gegroei van 84 in 1922 tot 132 in 1928 (Let the Fire Fall; bl.104). Hoekom het dit gebeur? Die hoofrede vir die groei was die lidmate van die kerk wat almal vertel het van wat met hulle gebeur het. Skielik het hulle verander – en gevul met die Heilige Gees – begin om ‘n nuwe lewe te lei.

“Die hoofrede vir die groei was die lidmate van die kerk wat almal vertel het van wat met hulle gebeur het.”

Hul familie en vriende was verward. Hulle kon ‘n nuwe mens sien. En hierdie persoon was baie anders as die een wat hulle voorheen geken het. En hulle wou weet wat gebeur het. Hierdie nuwe bekeerlinge was te bly om te getuig vir almal wat wou weet (en ook die wat nie wou weet nie) oor wat in hul lewens gebeur het.

“Jesus is die antwoord. Hy verander lewens.”

Jesus is die antwoord. Hy verander lewens. Hy het hulle nuut gemaak en hulle het wedergeboorte ervaar. Dit is die boodskap wat ons moet deel. Ons moet elke geleentheid gebruik om te getuig en die Goeie Nuus te deel. Maak gebruik van elke geleentheid wat oor jou pad kom. Kom ons gaan terug na ons wortels en bly ‘n missionêre kerk, bid vir geleenthede om die Evangelie te deel en om ons persoonlike verlossingsverhaal te vertel. Dit is in ons DNA, ons as die AGS kan nie anders as om siellewenners te wees nie. Ons kan nie anders as om die evangelie met almal te deel nie. Wakker die gawe van God in jou aan, ook die gawe om te getuig.

Vriendelike Groete!
Henri Weideman